Komu kwiat lotosu i z jakiej okazji.
Zapewne kojarzycie kwiat lotosu. Jeśli jednak nie, na pewno on kojarzy was. Wykorzystywany w designie salonów spa, gabinetów odnowy biologicznej i kosmetyce wypełnia naszą zachodnią codzienność… Jakie jednak głębsze znaczenie niesie ten rozpoznawalny na całym świecie obiekt botaniczny? W buddyzmie, uważany jest za roślinę świętą. Podróżując po Wietnamie czy Laosie, często można spotkać przedstawienia Buddy siedzącego właśnie na, i w, kwiecie lotosu. Buddyści, modląc się składają ręce w kształcie nierozwiniętego jeszcze pąku, który jest symbolem przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, co symbolizuje ciągły rozwój na wybranej ścieżce Dlaczego lotos? Uważany jest za kwiat doskonały. Mimo tego, iż wyrasta w trudnych, bagnistych warunkach, dzikich jeziorach oraz rzekach, jest nieskazitelnie czysty. W krajach dalekiego wschodu symbolizuje odrodzenie, spełnienie oraz samokreację. Co kwiat ma wspólnego z człowiekiem? W praktyce jogi, wzory i kształty postaw, mają wpływać na świadomość praktykującego. Ich nazwy, odwołują się do pewnych pierwowzorów których naturę mają odzwierciedlać. Dlatego lotos, padmasana, oraz asany pochodne, wykorzystuje się najczęściej do praktyki uważności i medytacji. W tym kontekście asana jest przenośnią, „usytuowania”, „osadzania”, „ugruntowania” w życiu. Lotos jest antropomorfizacją siły, czystości i wolności. Niesie więc nadzieję, że pomimo otaczających nas trudności i zaciemnień, nasz umysł ma szanse osiągnąć spokój. Praktykując w w przypominającej go pozycji, przywołując tym samym jakość jaką niesie, mamy pomóc sobie, w przekształceniu nieczystego ciała, mowy i umysłu. Tradycja w najstarszych tekstach Wedyjskich, rdzeń czasownika ās, ma dwa znaczenia: siedzieć oraz być. Pierwsze wzmianki o asanach, w historycznych tekstach, pojawiają się w kontekście siedziska, wykorzystywanego do rytuałów lub medytacji. Mało osób wie, iż asany praktykowane we współczesnym stylu, nie były elementem praktyki starożytnych joginów, (na rycinach jaskiń, widnieją tylko postaci w pozycjach siedzących) W rzeczywistości, termin asana na początku dotyczył tylko i wyłącznie pozycji do siedzenia podczas praktyki pranajamy i medytacji. Większość asan, jakie znamy z codziennych lekcji jogi, są pokłosiem kolonializmu, i rozwinęły się na początku 20 wieku! Według badaczy tematu, w dużej mierze zostały zapożyczone z zachodu, choćby angielskiej gimnastyki!
